สองมือกราบลง ตรงศาลเจ้าแม่นาคี
ผู้สาวอุดรธานี เอ่ยวจีที่เคยสัญญา
กลางท่ามะนาว เคยควงผู้บ่าวมาก้มวันทา
วันนี้ลูกมาคนเดียวแม่จ๋า พร้อมกับน้ำตา
ที่โดนย่ำยี
ศรัทธาด้วยใจ ถือมาลัยวอนเว้า
นั่งตะหมอบตอบเข่า อุกอั่งเอ้าหัวใจคักหลาย
ว่าสาธุเด้อ ขอให้เธอทบทวนหัวใจ
อย่าจากกันไกล อยู่แห่งใดให้อ้ายคืนมา
สัจจา สัญญาต่อหน้านาคี
สถิตแห่งนี้ คำพี่พูดไว้วันนั้น
ฟ้าแตกสลายดินมลายบ่หมายลืมกัน
คำเว้าน้องจนตื้นตัน อ้อนกระสันดวงแดแท้พี่
ลมตีละทวนเสียงนกเอี้ยง
ลมตีละทวนเสียงนกเอี้ยง อออี่เอี๋ยง
เจ้าบ่เตี้ยงมาแน่ เตี้ยงมาแน่กะเตี้ยงคิงมาแหน่
เตี้ยงมาแน่กะเตี้ยงคิงมาแน่
น้องอยากแลเจ้าผู้พั่วดอกซ้อน
ดอกซ้อน ผู้ดอกซ้อนดอกซ้อน
เทียวป้อนตั้งแต่คำ บ่จำบ่จำบ่จำบ่น้ออ้าย
อยู่เกาะกลางฝายนาคีน้อย นาคีน้อย
เสียงลมวอยวอย ดังค่อยค่อยอ้อยอินในหู
สกุณาเอิ้นคู่ ใบไม้ขู๋หล่นร่วง
วอนแม่นาคีเอิ้นเอาพี่เป็นคำทวง
หรืออ้ายติดบ่วง ได้สาวควงคนใหม่แล้วบ่
หัวใจเสาะ อยู่บนเกาะเจ้าแม่นาคี
เบิ่งน้ำฝาย ลมผ่ายพัดไปวีวี่
เศร้าหยังกะบ่ท่ออ้ายหนี คิดฮอดเด้อตั้งแต่พี่
เศร้าอีหลีอีหลีเด้ชาย น้องเศร้าอีหลีอีหลีเด้ชาย
ฟังไผล่ะหัวใจจั่งส้ม ฟังไผล่ะหัวใจจั่งส้ม
หวานคือบักยมคำเว้าชายเอ่ย
พ่อพั่วใบเตยกะเลยเลยแฮ่งจ้อย แฮ่งจ้อย โอ๊ยแฮ่งจ้อย แฮ่งจ้อย
เคยต้อยกะบ่มา โอ๊ยนั่นละนา ละนวลนวลนี่น่า ละน่าละนวลนวลนี้น่า
มาถอนคำลาก่อนเด้ออ้าย ก่อนเด้ออ้าย
วังเวิน ละเวินวังน้ำจ้าว วังเวิน ละเวินวังน้ำจ้าว
กลางท่ามะนาวบ้านดุงอุดร
นั่งเรือข้ามมากับน้อง หอบใจทั้งสองมากราบขอพร
ให้ฮักชั่วนิรันดร อ้ายตัดรอนคำวอนบ่จำ
บ่จำละแน่บ่คุณพี่ บ่จำละแน่บ่คุณพี่
แม่นาคีอย่าเคียดอย่าข่ม พนมยอมือออดอ้อน
ออดอ้อน นี่ออดอ้อน ออดอ้อน
วอนไหว้ตั้งถ่าขอ ลูกสิรอจนเขาคืนโค้ง
เผื่ออ้ายหลงมื้อนัดกันไว้ แม่อย่าได้เครียดให้เขาเด้อ
ยังรอเจอแต่เขาผู้นั้น คนสัญญากัน มาเด้ออ้าย มาเด้ออ้าย